Πολλές φορές σκεφτόμαστε πως θα γίνουμε ευτυχισμένοι και χάνουμε ακριβώς εκείνη την στιγμή που μπορεί να είναι στιγμή ευτυχίας... Θα πρέπει να μπορούμε να συνδιάσουμε την προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων μας, με το να ζούμε τις απλές καθημερινές στιγμές ευτυχίας που μας χαρίζουν ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα με αυτό που με τόσο αγωνία αναζητούμε αλλού και σε άλλα πράγματα. Πολλές χαμένες στιγμές ευτυχίας τις προσπερνούμε στην αναζήτηση ουσιαστικά αυτού του ίδιου αποτελέσματος της ψυχικής ηρεμίας και ευφορίας που θα μας δώσουν τα αντικείμενα του πόθου μας, αλλά καλύτερα του κοινωνικού κατεστημένου και το life style της "ευτυχίας"... Την ψάχνουμε απεγνωσμένα αλλού φτάνοντας σε ακραία ψυχοσωματική κόπωση και κάποιες φορές παραβιάζουμε τις αντοχές μας, τις αναστολές μας και σαν επακόλουθο την ανοχή ακόμη ακόμη και της ίδιας της οικογένειας μας και κατά συνέχεια της κοινωνίας . Αλλά ο μεγάλος χαμένος στο κυνήγι της επίπλαστης ευτυχίας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός που αναλώθηκε σε αυτό και έχασε την ευκαιρία να ζήσει όλο αυτό με πολύ πιο απλά πράγματα που στην πραγματικότητα δεν κοστίζουν και τίποτα γιατί είναι δωρεάν ...!!! Και όπως πολύ σωστά λέγεται μια εικόνα χίλιες λέξεις...
