Από την ηλικία του δημοτικού σχολείου και μετά, λέει η Τζιλ Εμμάνουελ, κλινική ψυχολόγος και διευθύντρια εκπαίδευσης του Ινστιτούτου Παιδικής Νόησης, το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να επικυρώνουν τις ανησυχίες του παιδιού. Όταν οι άνθρωποι λένε, ‘ανησυχώ ή είμαι αγχωμένος’, επισημαίνει η Εμμάνουελ, το πρώτο πράγμα που πολλοί άνθρωποι θέλουν να κάνουν, είναι να πουν, «όλα θα πάνε καλά. Όλα θα είναι εντάξει.
Αλλά όταν οι γονείς ακολουθούν αυτό το δρόμο, ποτέ δεν δίνετε στο παιδί την ευκαιρία να κατανοήσει και να βιώσει γιατί είναι ανήσυχο, λέει. Τα λόγια παρηγοριάς μπορεί να δώσουν προσωρινή ανακούφιση, αλλά αν το άγχος δεν αντιμετωπισθεί άμεσα, θα επανέλθει ακόμη πιο ισχυρό. Αντίθετα, όταν τα παιδιά ανησυχούν, οι γονείς μπορούν να τα βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους με ερωτήσεις σχετικά με τις ανησυχίες τους και βοηθώντας τα να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους.
Τα παιδιά του γυμνασίου αντιμετωπίζουν έναν ολόκληρο νέο κόσμο κοινωνικής πίεσης, τόσο στην πραγματική ζωή, όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένας τρόπος για να διαχειριστούν οι γονείς το άγχος των παιδιών, είναι να διαχειρίζονται σωστά τις συσκευές τους: Περιορίστε το χρονικό διάστημα που τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές ή τα κινητά τους τηλέφωνα.
Είναι, επίσης, μια καλή ηλικία, για να ερευνήσουν γονείς και παιδιά την επιστήμη πίσω από το στρες. Το άγχος παρουσιάζεται αυτόματα, υποστηρίζει. Αλλά πρέπει να διδάξουμε στο σώμα μας την αντίδραση χαλάρωσης. Δεν υπάρχει μία απάντηση για όλους αλλά οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να μιλούν με τα παιδιά για οποιουσδήποτε τρόπους λειτουργούν, για να τα βοηθήσουν να απαλλαγούν από το άγχος, από τη συζήτηση μέχρι το τραγούδι: ό,τι μπορείτε να κάνετε για να αλλάξει ο τρόπος της καθημερινής σκέψης που τα διαταράσσει.
Τα παιδιά του γυμνασίου, λέει η Εμμάνουελ, περνούν από σημαντικές εγκεφαλικές αλλαγές που οδήγουν σε ζητήματα που αφορούν την ψυχική τους υγεία. Για τους γονείς, οι στρατηγικές για να βοηθήσουν τους μαθητές γυμνασίου στη διαχείριση του άγχους είναι οι ίδιες όπως σε οποιαδήποτε ηλικία: να τους βοηθήσουν να προσδιορίσουν τις συγκεκριμένες ανησυχίες και στρατηγικές για να επιλύσουν το θέμα. Αλλά με τα παιδιά του γυμνασίου, λέει η Εμμάνουελ, υπάρχει ένα πρόσθετο βήμα. Δεδομένου ότι είναι τα ίδια τόσο κοντά στην ενήλικη ζωή, πρέπει ως γονείς να συμμετάσχετε στη ζωή τους. Να θέλετε να συνεργαστείτε.
Οι γονείς μπορούν επίσης να βοηθήσουν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία με το να βάζουν την πίεση της επιτυχίας σε προοπτική. Καθώς προετοιμάζονται για να ολοκληρώσουν τη φοίτηση στο σχολείο και να ξεκινήσουν τις σπουδές στο πανεπιστήμιο ή κάποια άλλη φάση της ζωής, το διακύβευμα μπορεί να φαίνεται απίστευτα υψηλό. Οι γονείς μπορούν να τα βοηθήσουν, λέγοντάς τους, ότι ένας κακός βαθμός δεν θα καταστρέψει τις πιθανότητές τους για τη μελλοντική ευτυχία και ότι μπορούν να εκπαιδευτούν σωστά, ακολουθώντας και άλλες εκπαιδευτικές επιλογές.
Και σε οποιαδήποτε ηλικία, οι γονείς θέλουν να είναι προσεκτικοί, ότι δεν γίνονται οι ίδιοι μέρος του άγχους. Αν δουν τα παιδιά, ότι οι γονείς είναι αγχωμένοι ή ανησυχούν για αυτά, θα είναι ακόμη περισσότερο ανήσυχα. Και από την άλλη πλευρά, αν δουν τα παιδιά τους γονείς να διαχειρίζονται καλά το στρες, θα αρχίσουν και τα ίδια να διαμορφώνουν αυτή τη συμπεριφορά.
Έτσι, ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να διαχειριστούν το άγχος, είναι να βρουν τρόπους να αγχώνονται λιγότερο οι ίδιοι.
Πηγή: psychologynow.gr
Επιμέλεια: Αθανάσιος Κωτούλας
